کد مطلب:270693
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:177
الاحیاء للسنة
زنده كردن سنت حق و زنده نگه داشتن آن، و پشت پا زدن به سنت باطل، یكی دیگر از وظایف امام است. امام باید به این میثاق پای بند باشد و بر آن گردن نهد، هر چند این احیا به قتل امام منتهی شود و حاكمیت و خلافت او غصب گردد. كه آنچه علی (علیه السلام) را در شورای شش نفره خلیفه دوّم كنار زد و تداوم غصب حق امام را در پی داشت، این بود كه علی (علیه السلام) تنها بر سنت پیامبر و كتاب خداوند میثاق بسته بود و سنت شیخین را سنت رسول نمی دانست. زیرا وصیت رسول بر عهده داری ولایت مردم، به غیر امام نبود، از آن رو كه خلافت وعهد خداوندی به ظالم نمی رسد:
(لا یَنالُ عَهْدِی الظّالِمینَ) [1] .
«پیمان من ـ پیشوایی ـ به بیدادگران نمی رسد».
وسنّت رسول یعنی اهداف رسول و سیره عملی او، برای رسیدن به آن اهداف كه نتیجه اش رساندن انسان به رشد وفلاح می باشد; در قرآن است:
(... إِنّا سَمِعْنا قُرْآناً عَجَباً - یَهْدی اِلَی الرُّشْدِ...) [2] .
«راستی ما قرآنی شگفت آور شنیدیم كه به راه راست هدایت می كند»
این سنت و سیره باید ادامه یابد و بر امام است كه از كیان و حیات سنّت، دفاع كند وآن را زنده نگه دارد. زیرا حیات سنت، حیات جامعه انسانی را به دنبال دارد.
[1] بقره، 124.
[2] جنّ، 1 و 2.